Tradycyjna Medycyna Chińska

Tradycyjna Medycyna Chińska (TMCh) przetrwała wieki, nie tylko dzięki terapią, które dają namacalne rezultaty, lecz także dzięki spójnej taoistycznej filozofii, będącej jej podstawą, która łączy ze sobą wiele aspektów ludzkiego życia.
Podstawowymi pojęciami TMCh są: Yin i Yang, Pięć Elementów, Qi i meridiany, Sześć Warstw, Zang Fu, Osiem Zasad; bez ich zrozumienia, nie sposób zrozumieć medycynę chińską.
TMCh nie myśli o chorobach w kategoriach pojedynczych przyczyn, ale widzi je przez pryzmat większej liczby równocześnie działających czynników chorobotwórczych powodujących zaburzenie harmonii w organizmie człowieka. Czynniki chorobotwórcze zostały podzielone na trzy ogólne kategorie: zewnętrzne (czynniki klimatyczne), wewnętrzne ( emocje, które uszkadzają narządy wewnętrzne) oraz inne (np.: dieta, aktywność seksualna, przepracowanie, urazy).
Aby poprawnie określić stan zdrowia pacjenta należy go dokładnie poznać i zrozumieć jego chorobę. W TMCh stosowane są cztery metody diagnostyczne do pozyskania tych informacji: słuchanie, obserwowanie/oglądanie (m.in. języka), wąchanie i badanie palpacyjne (w tym diagnoza z pulsu). W procesie diagnostycznym najważniejsze jest ustalenie przyczyn problemu, by móc leczyć przyczyny choroby, a nie jej objawy.
Diagnostyka różnicowa oparta na pełnej diagnozie TMCh pozwala na uzyskanie całościowego obrazu stanu pacjenta (nie tylko na poziomie fizycznym ale i umysłowym, i emocjonalnym). Dzięki temu odkrywa się rzeczywiste przyczyny choroby, często bardzo odległe i głębokie, oraz na pozór nie mające nic wspólnego ze stanem aktualnym. Pozwala to na skuteczne leczenie przyczynowe i kompleksowe rozwiązanie wielu różnych problemów pacjenta. Terapia taka trwa wtedy nieraz dość długo (nawet kilka lat), jednak pierwsze efekty widoczne są stosunkowo szybko.
W leczeniu stosuje się następujące terapie: ziołolecznictwo (60-70%), leczenie dietą, akupunkturę i akupresurę, bańkę chińską, gua sha, moksę, masaż leczniczy, a także medytację, ćwiczenia oddechowe i fizyczne (Qi-gong, Tai-chi).
Pacjent traktowany jest przez terapeutę TMCh jako osoba, która odpowiedzialna jest za własne leczenie. Rolą terapeuty jest zdiagnozowanie choroby, ustalenie odpowiedniej terapii i zaproponowanie zmian w sposobie odżywiania i stylu życia. Jednak pacjent musi chcieć się leczyć, ma to robić sam - stosownie do zleceń terapeuty - co zmusza go do przejęcia odpowiedzialności za własne zdrowie.
W Chinach, po II wojnie światowej i powstaniu ChRL nastąpił, trwający do dzisiaj, gwałtowny rozwój TMCh. Na Zachodzie medycyna chińska rozwija się od ponad 40 lat, a w Polsce ponad 20.
Wielu pacjentów rozczarowanych medycyną zachodnią, trafia do lekarzy TMCh szukając pomocy, a często "ostatniej deski ratunku".