Akupunktura

Mimo, iż mogło by się wydawać, że akupunktura obejmuje jednorodny zasób wiedzy i metod postępowania, w rzeczywistości teoria i praktyka akupunktury zależy od kraju, szkoły i lekarza. Od jej powstania w Chinach około 4000 lat temu, akupunktura rozprzestrzeniła się na całym świecie, początkowo z Chin do Japonii i Korei, a ostatnio na Zachodzie. To wielowiekowe doświadczenie w wykorzystaniu akupunktury do diagnozowania i leczenia różnych chorób i dolegliwości spowodowało wiele zmian, modyfikacji, rozszerzenia i adaptacji technik. Na przykład, akupunktura praktykowana przez lekarzy medycyny zachodniej ma często mało wspólnego z tradycyjną akupunkturą chińską – poza wprowadzeniem igły w ciało pacjenta.
Według Tradycyjnej Medycyny Chińskiej w ciele człowieka ma miejsce polaryzacja energii na Yin i Yang. Te dwie energie równoważą się kiedy jesteśmy zdrowi, a kiedy nie ma równowagi między nimi, powoduje to chorobę. Aby wyleczyć chorobę, energie należy ponownie doprowadzić do równowagi. To równoważenie energii wykonuje się przez nakłuwanie igłami różnych punktów na ciele. Punkty te znajdują się na meridianach – liniach przepływu energii Qi – w całym ciele. Meridiany reprezentują energie różnych narządów naszego ciała. Na przykład, energia serca przepływa wzdłuż jednej linii, a energia nerek wzdłuż innej. Mamy łącznie 14 meridianów, na każdym znajduje się różna ilość punktów akupunkturowych, ogółem 361. Za ich pomocą możemy przesyłać energię Qi między meridianami i organami w celu zrównoważenia jej ilości i jakości. Istnieją punkty za pomocą, których możemy „ciągnąć” energię z innych organów do organu osłabionego i nazywamy je punktami wzmacniającymi oraz inne punkty, za pomocą których możemy odesłać energię do innych narządów, jeśli jest jej zbyt wiele, i te nazywamy punktami uspakajającymi.
Zabieg akupunktury może spowodować skutek natychmiastowy, ale też może być tak, że pacjent dopiero po kilku dniach poczuje wpływ leczenia. Możliwe jest, iż mimo poprawy po pierwszym zabiegu, pacjent będzie potrzebował jeszcze kilku sesji dla ustabilizowania efektów leczenia. Jest to spowodowane tym, że ciało przyzwyczajone do nierównowagi będzie starało się do niej powróć, dlatego potrzebuje delikatnego przypomnienia!
Leczenie obejmuje od 4 do 12 sesji. Na początku leczenia sesje są dwa razy w tygodniu, później rzadziej, w miarę poprawy stanu pacjenta. Jeśli pacjent czuje się bardzo dobrze, leczenie można przerwać po kilku sesjach. Z zasady, nowe problemy reagują szybciej na leczenie niż stare problemy, a młodzi pacjenci reagują szybciej niż starsi.
Każdy zabieg akupunktury poprzedzony jest rozmową z pacjentem i diagnozą według Tradycyjnej Medycyny Chińskiej. Bez znajomości klasycznej diagnostyki oraz bez usuwania faktycznych przyczyn choroby jest to tylko akupunktura tzw. „bosonogich lekarzy” czyli leczenie objawowe, które nie dość, że nie sięga przyczyn choroby, to może doprowadzić do pogorszenia stanu chorego w przyszłości. Akupunktury nie można postrzegać wyłacznie jako metody leczenia bólu, który jest tylko jednym z zewnętrznych objawów choroby.
Igły stosowane w akupunkturze są bardzo cienkie (0,12 – 0,30 mm) jednorazowe, pakowane sterylnie i utylizowane po każdym zabiegu. Do zabiegu pacjent powinien (najczęściej) się położyć i odsłonić miejsca, w których igły będą wkłuwane w ciało. Po wkłuciu igieł pacjent jest proszony o leżenie możliwie bez ruchu przez ok. 20 minut. Po tym czasie igły są wyjmowane z ciała.
Niektórzy pacjenci podczas zabiegu zasypiają. Po zabiegu pacjent czuje czuje się dobrze i opuszcza gabinet zrelaksowany.
Zabieg akupunktury wykonuje się często w połączeniu z moksą czy bańką chińską. Pacjent otrzymuje zalecenia dietetyczne i odnośnie zmiany stylu życia; czasem niezbędne jest uzupełnienie leczenia ziołami, szczególnie w przypadku dolegliwości chronicznych.
Jednak żeby osiągnąć sukces w leczeniu niezbędne jest zaangażowanie samego pacjenta w proces leczenia i stosowanie się ściśle do zaleceń terapeuty.
Wizyta trwa około 50 minut.